درباره تاریخچه توسعه ژئوسنتتیک
ژئوسنتتیکs یک اصطلاح کلی برای مواد مصنوعی مورد استفاده در مهندسی عمران است. از پلیمرهای مصنوعی مانند پلاستیک ، الیاف شیمیایی ، لاستیک مصنوعی و غیره به عنوان مواد اولیه برای ساخت انواع مختلفی از محصولات استفاده می کند که در داخل ، روی سطح خاک یا بین لایه های خاک قرار می گیرند تا در تقویت یا محافظت از خاک نقش داشته باشند. این ماده به طور گسترده ای در زمینه های مختلف حفاظت از آب، برق، بزرگراه، راه آهن، ساخت و ساز، بندر، فرودگاه، معدن، صنایع نظامی و سایر پروژه ها استفاده می شود.
اولین کاربرد ژئوسنتتیک را می توان به دهه های 1930 و 1940 ردیابی کرد، اما اولین کاربرد ژئوسنتتیک سابقه ای هزاران ساله دارد.
طبق تحقیقات علمی ، از دوران نوسنگی ، اجداد ما از کاهگل به عنوان ماده تقویت کننده خاک استفاده می کردند. در سایت یانگ شائو که در هنان یافت می شود، خانه های ابتدایی زیادی وجود دارد که دیوارها و سقف های آنها با استفاده از گل چمن ساخته شده است، با سابقه ای در حدود پنج تا شش هزار سال. در یومن، استان گانسو، هنوز ماسه، شن و بید قرمز یا نی وجود دارد. آثار دیوار بزرگ سلسله هان. در خارج از کشور، تا 3000 سال قبل از میلاد، انگلیسی ها از قایق های چوبی برای ساخت جاده در باتلاق استفاده می کردند. از 2000 تا 1000 سال قبل از میلاد، بابلی ها از الیاف پارچه ای مخلوط با خاک برای ساخت معابد استفاده می کردند. در دهه های 1920 و 1930، ایالات متحده نیز پارچه های پنبه ای را برای تقویت پیاده رو امتحان کرد. در جنگ جهانی دوم، انگلستان غلتک های سنجاق و بوم را روی بستر جاده گذاشت تا عبور خودروهای زرهی را تسهیل کند.
کاربرد ژئوسنتتیک در کشور ما، چین، در اواسط دهه 1960 آغاز شد، زمانی که بسیاری از محصولات پلاستیکی و الیاف شیمیایی در بازار ظاهر شدند. تعداد کمی از مهندسان و تکنسین ها متوجه شدند که این محصولات دارای ویژگی های مهندسی عالی هستند و سعی کردند از آنها در مهندسی عمران استفاده کنند و تجربه موفقی کسب کردند، اما نتوانستند به موقع آنها را ارتقا دهند. در دهه 1970، پارچه بافته شده ای که از الیاف نخ تخت بافته شده بود که معمولا به عنوان "کیسه های بسته بندی الیاف شیمیایی" شناخته می شود، در پروژه های دروازه رودخانه ای و پلچک مورد استفاده قرار گرفت و مواد اولیه آن بیشتر پلی پروپیلن و پلی اتیلن بود.
اولین کاربرد ژئوسنتتیک را می توان به دهه های 1930 و 1940 ردیابی کرد، اما اولین کاربرد ژئوسنتتیک سابقه ای هزاران ساله دارد.
طبق تحقیقات علمی ، از دوران نوسنگی ، اجداد ما از کاهگل به عنوان ماده تقویت کننده خاک استفاده می کردند. در سایت یانگ شائو که در هنان یافت می شود، خانه های ابتدایی زیادی وجود دارد که دیوارها و سقف های آنها با استفاده از گل چمن ساخته شده است، با سابقه ای در حدود پنج تا شش هزار سال. در یومن، استان گانسو، هنوز ماسه، شن و بید قرمز یا نی وجود دارد. آثار دیوار بزرگ سلسله هان. در خارج از کشور، تا 3000 سال قبل از میلاد، انگلیسی ها از قایق های چوبی برای ساخت جاده در باتلاق استفاده می کردند. از 2000 تا 1000 سال قبل از میلاد، بابلی ها از الیاف پارچه ای مخلوط با خاک برای ساخت معابد استفاده می کردند. در دهه های 1920 و 1930، ایالات متحده نیز پارچه های پنبه ای را برای تقویت پیاده رو امتحان کرد. در جنگ جهانی دوم، انگلستان غلتک های سنجاق و بوم را روی بستر جاده گذاشت تا عبور خودروهای زرهی را تسهیل کند.
کاربرد ژئوسنتتیک در کشور ما، چین، در اواسط دهه 1960 آغاز شد، زمانی که بسیاری از محصولات پلاستیکی و الیاف شیمیایی در بازار ظاهر شدند. تعداد کمی از مهندسان و تکنسین ها متوجه شدند که این محصولات دارای ویژگی های مهندسی عالی هستند و سعی کردند از آنها در مهندسی عمران استفاده کنند و تجربه موفقی کسب کردند، اما نتوانستند به موقع آنها را ارتقا دهند. در دهه 1970، پارچه بافته شده ای که از الیاف نخ تخت بافته شده بود که معمولا به عنوان "کیسه های بسته بندی الیاف شیمیایی" شناخته می شود، در پروژه های دروازه رودخانه ای و پلچک مورد استفاده قرار گرفت و مواد اولیه آن بیشتر پلی پروپیلن و پلی اتیلن بود.